Εχτές, μόλις γύρισα από το σχολείο και έλεγξα το γραμματοκοιβώτιο, βρήκα ένα σημείωμα που έλεγε:
ΜΟΝΟ για την Εβελίνα
Το ανοίγω, και βλέπω ένα γράμμα! Έγραφε:
Εβελίνα, μπορεί με αυτό να τρομάξεις, αλλά, να, μου ΑΡΕΣΕΙΣ πολύ... Υπάρχει κάποιος που σε αγαπάει, και θα ήθελε πολύ να σου δώσει ένα φιλί... Μακάρι να είμασταν κάτι παραπάνω από φίλοι... Την πρώτη φορά που σε είδα, τότε που με σύστησαν οι γονείς μας σε εσένα και εσένα σε μένα, ένοιωσα τόσο έντονα... Ειμαι τρελά ερωτευμένος μαζί σου... Δεν σου έδιξα τίποτα, αλλά θα ήθελα πολύ να σε είχα φιλήσει στα ωραία σου χειλάκια... Σ'ΑΓΑΠΑΩ!Την επόμενη μέρα, στο σχολείο βλέπω πάνω το ένα ΑΚΟΜΑ σημείωμα μετά το διάλλειμα... Ήταν από τον ίδιο...:
Μπορεί να τρόμαξες με το προηγούμενο μου γράμμα, αλλά θα ήθελα να σε τρομάξω για μία ακόμα φορά... Θέλω να τα φτιάξουμε. Αν πεις ναι, θα φανερωθώ...
Φυσικά ΔΕΝ είπα ναι... Το μόνο που μου έλειπε τώρα, είναι να έρθει ένα αγόρι και να μου φανερώσει ότι είναι ο κρυφός μου θαυμαστής, και ΜΑΛΙΣΤΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ! Ούτως ή άλλως, πώς να του το πω? Αφού δεν τον ξέρω! Παίρνω τηλ. τον φίλο μου τον Νίκο ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου